Zgodnie z wykładnią w/w przepisów wypadkiem w drodze do pracy i z pracy jest zdarzenie nagłe, wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze do lub z miejsca wykonywania zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego, jeżeli droga ta była najkrótsza i nie została przerwana.

Przy czym ten ostatni warunek uznaje się za spełniony także wówczas, gdy droga z lub do pracy:

• została przerwana, jednak przerwa ta była życiowo uzasadniona i jej czas nie przekraczał granic potrzeby,
• nie była drogą najkrótszą, jednak ze względów komunikacyjnych dla ubezpieczonego najdogodniejszą.

Za drogę do pracy lub z pracy uważa się oprócz drogi z domu do pracy lub z pracy do domu, także drogę do miejsca lub z miejsca:

• innego zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia chorobowego i/lub rentowego,
• zwykłego wykonywania funkcji lub zadań zawodowych albo społecznych,
• zwykłego spożywania posiłków,
• odbywania nauki lub studiów.

Szczegółowe zasady oraz tryb uznawania zdarzenia za wypadek w drodze do pracy lub z pracy, a także sposób jego dokumentowania określa stosowne rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 924), które jednocześnie zawiera wzór sporządzanej na tę okoliczność karty wypadku.